Diyabet sıklığı tüm dünyada ve ülkemizde giderek artan ve epidemik boyutlara ulaşan modern ve küresel bir hastalıktır. Toplumların modern yaşam biçimini benimsemesi, insanları daha az hareket etmeye ve beslenme alışkanlıklarını hızla değiştirmeye yöneltmiştir. 2014 yılında her 7 saniyede 1 kişinin, diyabete bağlı nedenlerle yaşamını kaybettiği, diyabetlilerin yaklaşık %80’inin düşük ve orta gelir grubundaki ülkelerde yaşadığı, yaklaşık yarısının hastalığının farkında olmadığı ve bu hastalığın en fazla 40-59 yaş grubundaki erişkin bireyleri etkilediği bildirilmiştir. Her geçen gün mevcut diyabetlilerin sayısındaki artış hem sağlık sistemlerinin sürdürülebilirliğini hem de bireylerin yaşam kalitelerini ve yaşam sürelerini olumsuz etkilemektedir. Yapılan çalışmalarda, diyabetik toplumda yaşam boyu ayak ülseri gelişme riskinin %25'e kadar çıkabildiği ve her 1000 diyabetik ayaktan 6'sına amputasyon uygulandığı belirlenmiştir. Yıllar içinde diyabet görülme oranlarındaki beklenenin üstünde gerçekleşen dramatik artış bu konuda acil önlemler almayı gerektirmektedir. Diyabetin önlenmesinde obezite ve fiziksel hareketsizlik ile mücadelede başarıyı sağlamak sağlıklı yaşam biçimi davranışların kazanılması ile gereçekleşir.

Sağlığı koruma, sürdürme ve geliştirme ile ilgili önemli görev ve sorumlulukları olan sağlık çalışanları ve sağlık alanında eğitim gören öğrenciler, öncelikle kendi sağlığını korumak, sürdürmek ve geliştirmek için gerekli yaşam biçimi davranışını kazanmış olması beklenmektedir. İnsanları hastalanmaktan koruyan ve yaşamları boyunca sağlıklı olmalarını sağlayan uygulamaların hepsi Sağlıklı Yaşam Biçimi Davranışları'dır. Yaşam biçiminden kaynaklanan hastalıkların ve bu hastalıklara bağlı ölümlerin önlenmesi için bireylerin sağlıklı yaşam biçimi davranışları kazanması gerekmektedir. Bu davranışların kazanılması kronik hastalıkların önlenmesinde, kronik hastalıkların varlığında yaşam kalitesinin artırılmasında ve sağlıklı yaşlanmada büyük önem taşımaktadır. Sağlıklı yaşam biçimi davranışları geliştirmenin ilk adımının aile ve toplumda atıldığı, daha sonra da eğitimle geliştirilerek bazı değişikliklere uğradığı gözlenmektedir. Sağlık alanında eğitim alan öğrenciler, mesleki sorumlulukları ve sosyal rolleri gereği sürdükleri yaşam biçimleri ile kendi akranlarına rol model olma ve sağlık eğitimi yönünden hizmet verdikleri grubu etkileme özelliğine sahiptir. Sağlık alanında eğitim gören öğrenciler sağlığı geliştirmenin önemini kavramalı, toplumdaki bireylerin olumlu sağlık davranışı geliştirmesi için yol gösterici özelliğe sahip olmalıdır.